you must be a truly goodfor-nothing slave

ŏportet, ŭit, 2, v. impers. [2. opus], it is necessary, needful, proper, becoming, or reasonable; it behooves; I ( thou, he, etc.) must or ought (cf.: opus est, necesse est, debeo; oportet denotes the necessity of reason or duty, necesse est that of compulsion).—Constr. class. with a subject-clause, the subj., or absol.; late Lat. also with ut and subj. tamquam ita fieri non solum oporteret, sed etiam necesse esset, Cic. Verr. 2, 4, 39, § 84:

hoc fieri et oportet et opus est,

id. Att. 13, 25, 1: ted ipsum oportet hoc profiteri et proloqui, Enn. ap. Non. 232, 24 (Trag. v. 384 Vahl); cf.: qui alteri exitium parat, eum scire oportet sibi paratam pestem parem, id. ap. Cic. Tusc. 2, 17, 39 (Trag. v. 22 ib.):

hanc scire oportet, filia tua ubi sit,

Plaut. Cist. 4, 2, 51:

servum hercle te esse oportet et nequam et malum,

you must be a truly goodfor-nothing slave, id. Poen. 5, 2, 70:

non oportuit relictas (i. e. relictas esse ancillas),

Ter. Heaut. 2, 3, 6:

adulescenti morem gestum oportuit,

id. Ad. 2, 2, 6:

ut ut erat, mansum tamen oportuit,

he ought to have stayed, id. Heaut. 1, 2, 26:

nec mediocre telum ad res gerendas existimare oportet benevolentiam civium,

Cic. Lael. 17, 61:

pecunia, quam his oportuit civitatibus pro frumento dari,

that was to be given, id. Verr. 2, 3, 75, § 174:

unde habeas, quaerit nemo, sed oportet habere,

Juv. 14, 207.—With subj.:

ex rerum cognitione efflorescat et redundet oportet oratio,

Cic. de Or. 1, 6, 20:

me ipsum ames oportet, non mea,

id. Fin. 2, 26:

valeat possessor oportet,

Hor. Ep. 1, 2, 49.—Also (late Lat.) constr. with ut and subj., Aug. Civ. Dei, 1, 10; Boëth. Consol. Phil. 1, pros. 4.— Absol.:

si denique aliquid non contra ac liceret factum diceretur, sed contra atque oporteret... est enim aliquid, quod non oporteat, etiam si licet: quicquid vero non licet, certe non oportet,

Cic. Balb. 3, 7; cf.:

ne quid fiat secus quam volumus quamque oportet,

id. Att. 6, 2, 2:

alio tempore atque oportuerit,

Caes. B. G. 7, 33:

longior quam oportet sermo,

Quint. 8, 3, 53; cf. id. 8, 2, 23; 9, 4, 144.—

Plur. (anteclass.): ut ea, quae oportuerint, facta non sint, Caecil. ap. Prisc. p. 827 P.:

haec facta ab illo oportebant (al. oportebat),

Ter. Heaut. 3, 2, 25; cf. id. And. 3, 2, 1.